Terug in Japan introduceerde Shinichi Suzuki vioolonderwijs voor hele jonge kinderen volgens de zogenaamde ‘moedertaalmethode’: hij realiseerde zich dat elk kind in staat is, ongeacht afkomst of intelligentie, zijn eigen moedertaal te spreken.

Dat idee werd de basis van de door hem ontwikkelde methode Talentontwikkeling.

Na intensief onderzoek kwam Suzuki tot de volgende principes:

• In ieder kind zit de mogelijkheid om zich muzikaal te ontwikkelen, op voorwaarde dat de juiste methode wordt toegepast. Talent is niet aangeboren maar moet gevormd worden al zal het uiteindelijke resultaat voor ieder mens verschillend zijn.
• Ieder kind spreekt zijn moedertaal. De manier waarop kinderen dit leren is een perfect opvoedkundige methode: oefening en herhaling.

Het leren bespelen van en instrument gaat dus in kleine stapjes die steeds herhaald worden. Een volgende stap wordt pas gezet als de vorige wordt beheerst. De stappen worden in alle rust en zonder haast gezet. Het kind bepaalt het tempo. Het aangeleerde wordt in latere stadia weer gebruikt om het spel te verfijnen en te verbeteren of nieuwe technieken aan te leren.

• Wat niet in de omgeving aanwezig is, zal niet tot ontwikkeling komen.

Vanaf zijn geboorte heeft het kind het sterke vermogen om zich aan te passen aan zijn omgeving, dit is cultureel bepaald. De vaardigheden die een kind beheerst op 6-jarige leeftijd zijn gevormd door de periode daaraan voorafgaand. Dus al vanaf de geboorte. Het is van groot belang om te bepalen waar we een kind vanaf zijn geboorte mee omringen. Dit is bepalend voor de rest van zijn ontwikkeling.